TUG OF WAR BETWEEN SUNNAH TASYRÎ’IYYAH AND GHAYR TASYRÎ’IYYAH: A CASE STUDY OF A HADÎTH REGARDING USE OF CAMEL URINE AS MEDICATION
DOI:
https://doi.org/10.24014/jush.v27i1.5742Keywords:
Tug of war, sunnah tasyrî’iyyah, sunnah ghayr tasyrî’iyyah, camel urineAbstract
Qur’anic texts and Prophetic sunnah are essentially zamâniy and makâniy in nature. According to historical records, Muhammad Shallallâhu ‘alaihi wa sallam was playing numerous roles. Therefore, every Moslem really needs to associate sunnah with the status of the Prophet at the time a sunnah was delivered when attempting to understand and practice it. This study aims to discuss the instruction by the Prophet Muhammad, peace and blessings of Allah be upon him, for a group of companions to drink camel urine when they complained of sickness from the perspectives of sunnah tasrî’iyyah and sunnah ghayr tasyrî’iyyah. This study is a literature study using content analysis techniques. The results identified that the hadîth above is categorized as sunnah ghayr tasyrî’iyyah. The advice of the Prophet in the hadîth above to drink camel urine as a medicine must be understood in the emergency context with no medicine other than camel urine available. This is the opinion of the majority of Moslem scholars that taking medication with something that is najis is not permissible, except in a compelling emergency. Under a normal condition and in the presence of halal medicines, taking medication with something that is najis – like camel urine – is harâmReferences
Abdullah, M. Amin. Studi Agama: Normativitas
atau Historisitas. Yogyakarta: Pustaka
Pelajar, 1996.
Abû Zahwu, Muhammad Muhammad. al-Hadîth
wa al-Muhaddithûn. Beirut: Dâr al-Kitab
al-‘Arabiy, t.th.
Afwadzi, Benny. “Hadis di Mata Para Pemikir
Modern: Telaah Buku Rethinking Karya
Daniel Brown”. Jurnal Studi Ilmu-Ilmu
al-Qur’ân dan Hadis 15, no. 2 (2014).
Alkhamees, Osama A., Saud M. Alsanad, “A
Review of the Therapeutic Characteristics
of Camel Urine”. African Journal
of Traditional, Complementary and
Alternative Medicines 14, no. 6 (2017).
al-‘Aqqâd, ‘Abbâs Mahmûd. ‘Abqariyyah
Muhammad. Kairo: Dar al-Hilâl, 1969.
Arifin, Johar. “Pendekatan Ulama Hadis dan
Ulama Fiqh dalam Menelaah Kontroversial
Hadis”. Jurnal Ushuluddin XXII, no. 2
(2014).
Arifin, Zainul. “Asbab Wurud al-Hadits dalam
Memahami Hadis Ahkam”. de Jure:
Jurnal Syariah dan Hukum 3, no. 2 (2011).
al-‘Asqallâniy, Ibn Hajar. Fath al-Bâri. Beirut:
Dâr al-Fikr, t.th.
Asriady, Muhammad. “Metode Pemahaman
Hadis”. Ekspose 16, no. 1 (2017).
Azhar. “Sumber dan Otoritas Hukum dalam
Perspektif Islam dan Barat”. Jurnal
Raudhah 6, no. 2 (2016).
Bassem Y. Sheikh. “The Role of Prophetic
Medicine in the Management of Diabetes
Mellitus: A Review of Literature”, Journal
of Taibah University Medical Sciences 11,
no. 4 (2016).
Bay, Kaizal. “Kriteria Sunnah Tasyri’iyyah yang
Mesti Diikuti”. Jurnal Ushuluddin 23, no.
(2015).
al-Bukhâriy, Abû ‘Abd Allâh Muhammad bin
Ismâ’il. Sahîh al-Bukhâriy. Beirut: Dâr
al-Fikr, t.th.
Burkab, Muhammad Ahmad. al-Mashâlih al-
Mursalah wa Atsaruha fi Murûnah al-Fiqh
al-Islâmi. Beirut: Dâr al-Fikr, 2001
al-Buthiy, Muhammad Sa’id Ramadhân. Dawâbith al-Maslahah fî al-Syarî’ah al-Islâmiyyah. Beirut: Muassasah Al-Risâlah, 1977.
-------. Fiqh al-Sîrah. Beirut: Dâr al-Fikr, 1980.
Bu’ûd, Ahmad. Fiqh al-Wâqi’: Usûl wa Dawâbith. Beirut: Dâr al-Buhûts al-‘Ashriyyah, 1421 H.
Carruth, Lauren. “Camel Milk, Amoxicillin, and a Prayer: Medical Pluralism and Medical Humanitarian Aid in the Somali Region of Ethiopia”. Social Science & Medicine 120 (November 2014), https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2014.03.007.
Chaniago, Sulastri. 2011. “Fikih dan Kesehatan: Tinjauan terhadap Hukum Terapi Urin”. JURIS 10, no. 2 (2011).
Dalil, Fitri Yeni M. “Hadis-Hadis tentang Farmasi: Sebuah Kajian Integratif dalam Memahami Hadis Rasulullah”. Batusangkar International Proceeding, 15-16 Oktober 2016.
Farida, Ummu. “Diskursus Sunnah Sebagai Sumber Hukum Islam: Perspektif Usûliyyîn dan Muhaddithîn”. YUDISIA: Jurnal Pemikiran Hukum dan Hukum Islam 6, no. 1 (2015).
al-Hasnayani, Ibrâhim. al-Ta’sîl al-Syar’iy li Fiqh al-Wâqi’. Kairo: Dâr al-Fikr, 2009.
Hawwa, Sa’îd. al-Asâs fi al-Sunnah wa Fiqhiha. Kairo: Dâr al-Salâm, 1994.
Hitti, Philip K. History of The Arabs. London: The Macmillan Press Ltd., 1974.
Hodgson, Marshal G.S. The Venture of Islam. London: Cambridge University, 1978.
Ibn Kathîr, Abû al-Fida’ Ismâ’il. Tafsîr al-Qur’ân al-‘Azîm. Singapura: Sulaiman Mar’i, t.th.
Ibn Hajar. Fath al-Bâri. Kairo: Dâr al-Kutub al-Arabiyyah, 1431.
Ismail, M. Syuhudi. Sunnah Nabi yang Tekstual dan Kontekstual. Jakarta: Bulan Bintang, 1994.
-------. Sunnah Nabi Menurut Pembela, Pengingkar dan Pemalsunya. Jakarta: Gema Insani Press, 1995.
Khallâf, Abd al-Wahhâb. ‘Ilm Usûl al-Fiqh. Jakarta: al-Majlis al-A’la al-Indunisia li al-Da’wah al-Islâmiyyah, 1972.
al-Khatîb, Muhammad ‘Ajjâj. Usûl al-Hadîth ‘Ulumuhu wa Mustalahuhû. Beirut: Dâr al-Fikr, 1975.
Madjid, Nurcholish. Kontekstualisasi Doktrin Islam dalam Sejarah. Jakarta: Paramadina, 1994.
al-Maliki, Sayyid Alwi t.t. al-Manhal al-Latîf fi Usûl al-Hadîth al-Syarîf. Makkah: Dâr al-Rahmah al-Islâmiyyah.
al-Qaradâwiy, Yûsuf. al-Sunnah Masdar li al-Ma’rifah wa al-Hadârah. Beirut: Dâr Ihyâ’ al-Turâth al-‘Arabiy, 1996.
-------. Malâmih al-Mujtama’ al-Islâmiy alladzi Nunsyiduhu. Kairo: Maktabah Wahbah, 2001.
al-Qurṭûbiy. al-Jâmi’ li Ahkâm al-Qur’ân. Kairo: Dâr al-Kutub al-Misriyyah, 1980.
al-Qushairy, Abû Husayn Muslim bin al-Hajjâj. Sahîh Muslim. Damaskus: Isa Bâbiy al-Halabiy, t.th.
Rahmawati. 2015. “Studi Pendekatan Hadis-Hadis tentang Berobat dengan Benda-Benda Najis atau Haram”. Al-Hurriyah 16, no. 2 (2015).
Rawas, Muhammad. Qirâ’ah Jadîdah li al-Sîrah al-Nabawiyyah. Beirut: Dâr al-Buhûth al-Ilmiyyah, 2012.
al-Shan’âniy, Muhammad bin Isma’il. Subul al-Salâm Syarh Bulûgh al-Marâm min Jam’ Adillah al-Ahkâm. Kairo: Mustafa Bâbiy al-Halabiy, 1960.
al-Shawkâniy, Muhammad bin ‘Ali. Fath al-
Qadîr. Beirut: Dâr al-Fikr, 1973.
-------. Nayl al-Awtâr min Ahâdith Sayyid al-
Akhyâr Syarh Muntaqa al-Akhbâr. Beirut:
Dâr al-Jil, 1973.
Shihab, M. Quraish. “Kata Pengantar” dalam
al-Ghazali, Muhammad. Studi Kritis atas
Sunnah Nabi antara Pemahaman Tekstual
dan Kontekstual. Bandung: Mizan, 1996.
-------. Membumikan Al-Qur’ân: Fungsi dan Peran
Wahyu dalam Kehidupan Masyarakat.
Bandung: Mizan, 1996.
Siregar, Muhammad Habibi. “Legalitas Sunnah
Tasyri’iyyah dan Non Tasyri’iyyah: Kritik
Motivasi Sahabat dalam Meriwayatkan
Hadis”. Analytica Islamica 1, no. 2 (2012).
Syalṭûṭ, Mahmûd. al-Islâm ‘Aqîdah wa
Syarî’ah. Kairo: Dâr al-Qalam, 1966.
Syaqr, Athiyyah. Fatâwa al-Azhar. Kairo: Dâr
al-Buhûts al-Ilmiyyah, 1430.
Watt, W. Montgomery. Muhammad: Prophet and
Statesman. London: Oxford University
Press, 1969.
Wensinck, A.J. al-Mu’jam al-Mufahras li Alfâdh
al-Hadîth al-Nabawiy. Leiden: A.J. Brill,
Zaheya, Laila M. Akhu., Alkhasawneh, Esraa
M., “Complementary Alternative Medicine
Use Among a Sample of Muslim Jordanian
Oncology Patients”. Complementary
Therapies in Clinical Practice 18, no. 2 (2012).
https://doi.org/10.1016/j.ctcp. 2011.10.003.
al-Zuhaili, Wahbah. al-Fiqh al-Islâmi wa
Adillatuhu. Beirût: Dâr al-Fikr, 1428.
Zulkifli, Rakhmawati. “Moderasi Pemahaman
Hadis dan Hukum Islam Menurut Al-
Qaradhawiy”. el-Buhuth 1, no. 1 (2018)